Havalandırma ve klima tesisatlarında işin en önemli kısmı, hava kanalları tarafından mahal’e ulaştırılan işlenmiş havanın en uygun şekilde üflenmesi ve mahaldeki istenmeyen kirlenmiş havanın çevreye kötü etkiler bırakmadan uzaklaştırılmasıdır.Menfezler ve difüzörler, klima sistemlerindeki en uç elemanlardır.Menfezler, mahal’e hava giriş ve çıkışını sağlayan ızgaralı kapak biçimindeki açıklıklar olarak tarife edilirken, difüzörler (anemostatlar), besleme havasını farklı yönlerde ve düzlemlerde dağıtan hava çıkış elemanlarıdır.Bu elemanlar araclığıyla mahale hava beslenir ve mahalden egzos havası çekilir.Menfez, mahaldeki yaşam bölgesinde yarattığı ses basınç seviyesi, üflenen havanın hızı ve üflenen hava ile oda sıcaklığı arasındaki farkla ilişkili belirli şartları yerine getirmeli ve mahale yeterince hava beslemelidir.Klimatizasyon açısından önemli olan bu yaşam bölgesi, döşemeden yaklaşık 1.80 m yüksekliğe kadar olan bölgedir.Konfor şartları ve iyi bir hava dağılımının bu bölgede sağlanması önemlidir.Bu bölge içinde özellikle ense yüksekliği olarak tanımlanabilecek düzey en kritik bölgedir.Yaşam bölgesinde çok genel bir yaklaşımla hava hızının 0.2-0.25 m/s’i geçmemesi konfor şartları açısından önemlidir.Düşey dağılımda metre oda yüksekliği başına sıcaklık farkı 2°C’i geçmemelidir.Yani oda döşemesinden 0.1 m ile 1.80 m arasındaki sıcaklık değişikliği 2-3°C’den az olmalıdır.Mahalde gürültüye sebep olan faktörler, hava dağıtım menfezleri, odanın hacmi, mahallin ses yutma katsayısı ve yangın ve hava damperleri 90° dirseklerde gereğinden fazla havanın etkisi olarak sayılabilir.Ses basınç seviye sınırı mahallin kullanılma durumuna göre değişiklik göstermesine karşılık en fazla 65 dB olmalıdır.Araştırmalar, klima sistemlerinde karşılaşılan problemlerin %70 civarı, hava dağıtım menfezlerinin uygun olmayan seçim ve yerleşiminden kaynaklandığını göstermiştir.